Monday, October 31, 2011

Εκπαιδεύοντας τη Λυδία

Το πρωτάκι μας έχει για τα καλά μπει στο ρυθμό, τις χαρές και τα βάσανα του σχολείου. 

Το πρωινό ξύπνημα είναι γενικά ΟΚ γιατί δυο χρόνια τώρα είχαμε συνηθίσει να ξυπνάμε νωρίς για να παίρνουμε το λεωφορείο του κου Άγγελου! 

Από το τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς η Λυδία είχε ήδη την ειδική αξιολόγηση τόσο από τους θεραπευτές της όσο και από το ΚΕΔΔΥ και είχαν καταγραφεί όλα τα σημεία στα οποία έπρεπε το σχολείο της να δώσει προσοχή. Βασικό στοιχείο της αρχής της σχολικής της διαδρομής ήταν και η ύπαρξη της περίφημης "παράλληλης στήριξης". 

Η "παράλληλη στήριξη" χοντρικά είναι η ύπαρξη ενός δεύτερου (κατά προτίμηση ειδικά καταρτισμένου) εκπαιδευτικού ο οποίος αναλαμβάνει να υποστηρίξει το μαθητή με μαθησιακά, νοητικά, κινητικά ή άλλα προβλήματα ώστε αυτός να μπορέσει να ενταχθεί στην "κανονική" τάξη και να ακολουθήσει το πρόγραμμα του γενικού σχολείου όσο το δυνατό καλύτερα.

Μετά από 2-3 εβδομάδες αλλαγών (και πάντως πολύ νωρίτερα από όσο φοβόμασταν αρχικά), αποκτήσαμε κι εμείς την δεύτερη δασκάλα μας και μπήκαμε μαζί της σε ρυθμό. Δεν θα μπω εδώ σε λεπτομέρειες, οι προκλήσεις πάντως που αντιμετωπίζει η Λυδία στο σχολείο είναι κυρίως μαθησιακές και κατά δεύτερο λόγο κοινωνικές (με την έννοια της ομαλής προσαρμογής στις σφιχτές απαιτήσεις του σχολικού περιβάλλοντος). Σε αυτή τη φάση προσπαθούμε να μάθουμε την συμβολική αξία των γραμμάτων και να αρχίσουμε να διαβάζουμε συνειδητά και όχι αναπαράγοντας τον ήχο. Οι ρυθμοί της είναι σαφώς βραδύτεροι και κουράζεται μετά από 10 λεπτά προσπάθειας. Με συνεχείς επιβραβεύσεις, διαλείμματα και κόλπα καταφέρνει να βγάζει το πρόγραμμα μέχρι τις 11:30. Από τις 11:30 την παίρνουμε από το σχολείο για να ξεκουραστεί και να συνεχίσει το μεσημέρι με φυσικο/εργο/λογο/μουσικοθεραπείες στην ΕΛΕΠΑΠ. 

Ζάρικο πρόγραμμα. Η μέρα της μικρής είναι γεμάτη και η δικιά μας επίσης, ιδιαίτερα της Μαμάς της. Ταυτόχρονα έχουμε να παρακολουθούμε το πρωτάκι μας του Γυμνασίου και το αγόρι-λεμε-με-σάντουιτς της παρέας που ακόμα παλεύει να ξεπεράσει φάσεις οργής, ζήλιας και άλλων ανάμεικτων συναισθημάτων.

Τουλάχιστον δεν μας μένει πολύς χρόνος για να μας πάρουν τελείως από κάτω τα οικονομικά της απελπισίας...

Τα παραπάνω είναι μια γενική περιγραφή. Περισσότερα στιγμιότυπα της πορείας μας προς την εκπαίδευση ενός παιδιού με μισό εγκέφαλο, προσεχώς.